Επισκόπηση: Καθαρισμός λιθόστρωτων

• Τα πλυστικά υψηλής πίεσης είναι η πιο αποτελεσματική μέθοδος καθαρισμού πεζοδρομίων
• Ξεκινήστε με χαμηλή πίεση νερού και ελέγξτε σε ένα κρυμμένο σημείο εάν οι πέτρες είναι κατάλληλες για συσκευές υψηλής πίεσης
• Χρησιμοποιήστε τον καθαριστή επιφανειών για λιθόστρωτα από σκυρόδεμα και σκληρή πέτρα, χλιαρό νερό, μαλακή βούρτσα και καθαριστικό ουδέτερου pH για μαλακές, πορώδεις φυσικές πέτρες
• Για περιβαλλοντικούς λόγους, χρησιμοποιείτε βιοδιασπώμενα απορρυπαντικά, όπως το καθαριστικό για πέτρα και προσόψεις STIHL CS 100 και τηρείτε τις τοπικές προδιαγραφές για τα λύματα
• Περαιτέρω δυνατότητες: Ουδέτερο λιπαντικό σαπούνι ή, σε περίπτωση πετρών σκυροδέματος, μίγμα σόδας-νερού χρησιμοποιώντας προστατευτικά γυαλιά

Το τι μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τον καθαρισμό των λιθόστρωτων σημείων εξαρτάται από τις εκάστοτε πέτρες. Οι μαλακές φυσικές πέτρες πρέπει να καθαρίζονται με μια μαλακή βούρτσα και ένα καθαριστικό με το κατά δυνατόν ουδέτερο pH. Πλυστικά υψηλής πίεσης και καθαριστές επιφανειών μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τον σχολαστικό και αποτελεσματικό καθαρισμό στιβαρών λιθόστρωτων, π.χ. από γρανίτη ή σκυρόδεμα.

Ναι, μπορείτε να καθαρίσετε λιθόστρωτα με το πλυστικό υψηλής πίεσης. Ωστόσο, αυτό ισχύει μόνο για λιθόστρωτα από ανθεκτικά υλικά όπως σκυρόδεμα, γρανίτη, βασάλτη ή χαλαζίτη. Δεν πρέπει να χρησιμοποιείτε πλυστικά υψηλής πίεσης για μαλακές φυσικές πέτρες, αλλά μια μαλακή βούρτσα.

Το ποιος καθαρίζει τα λιθόστρωτα εξαρτάται από τον τόπο κατοικίας σας. Οι ειδικές εταιρείες καθαρισμού μπορούν να καθαρίσουν επαγγελματικά τα λιθόστρωτά σας. Εάν θέλετε να αναλάβετε εσείς τον καθαρισμό, απευθυνθείτε στον πλησιέστερο πιστοποιημένο αντιπρόσωπο STIHL. Εκεί θα βρείτε όλα τα απαραίτητα εργαλεία και απορρυπαντικά για τον σχολαστικό καθαρισμό των λιθόστρωτών σας.

Το απλό τρίψιμο βοηθά στην αποτροπή της εξάνθισης σε λιθόστρωτα. Καθαρίστε τις πέτρες με μια σκούπα-σφουγγάρι, νερό και, εάν χρειάζεται, ένα ουδέτερο και βιοδιασπώμενο απορρυπαντικό, π.χ. καθαριστικό για πέτρα και προσόψεις STIHL CS 100. Εναλλακτικά, μπορείτε να περιμένετε μέχρι να εξαφανιστούν από μόνες τους οι εξανθίσεις. Καθώς πρόκειται για ένα φυσικό φαινόμενο, το οποίο μετά από ένα ή δύο χρόνια εξαφανίζεται από μόνο του: Οι εξανθίσεις είναι πλεονάζοντα άλατα που διαλύονται από τις πέτρες σε περίπτωση υγρασίας και βροχής και συσσωρεύονται στην επιφάνειά τους.

Οι λευκοί λεκέδες σε λιθόστρωτα μπορεί να είναι εξανθίσεις αλάτων που αφαιρούνται εύκολα. Απλώς πλύνετε τις πέτρες με μία σκούπα-σφουγγάρι και νερό. Εάν είναι απαραίτητο, προσθέστε ένα ουδέτερο και βιοδιασπώμενο απορρυπαντικό, όπως το καθαριστικό για πέτρα και προσόψεις STIHL CS 100. Ωστόσο, πρόκειται για ένα φυσικό φαινόμενο που εξαφανίζεται από μόνο του μετά από κάποιο χρονικό διάστημα: Οι λευκοί λεκέδες είναι πλεονάζοντα άλατα που διαλύονται από τις πέτρες σε περίπτωση υγρασίας και βροχής και συσσωρεύονται στην επιφάνεια τους.

Για να απολαμβάνετε το πλυστικό υψηλής πίεσής σας για πολλά χρόνια, θα πρέπει να το γεμίζετε μόνο με ειδικά εξελιγμένα απορρυπαντικά. Η STIHL διαθέτει μια πλήρη γκάμα απορρυπαντικών για πλυστικά υψηλής πίεσης που είναι κατάλληλα για μηχανήματα STIHL. Για τον καθαρισμό λιθόστρωτων από σκυρόδεμα και φυσική πέτρα, σας συνιστούμε το καθαριστικό για πέτρα και προσόψεις STIHL CS 100.

Ναι, τα καθαριστικά STIHL μπορούν να χρησιμοποιηθούν τόσο με συσκευή υψηλής πίεσης όσο και χωρίς. Τα απορρυπαντικά κατανέμονται εύκολα χειροκίνητα με έναν ψεκαστήρα. Ο εργονομικός ψεκαστήρας χειρός SG 11 Plus ενδείκνυται ιδιαίτερα για αυτούς τους σκοπούς.

ΠΗΓΗ: STIHL

Επισκόπηση: Φόρτιση επαναφορτιζόμενων μπαταριών ιόντων λιθίου

• Φορτίστε τις επαναφορτιζόμενες μπαταρίες ιόντων λιθίου της STIHL στο 80-100% πριν από την πρώτη χρήση
• Οι τεχνολογίες ασφαλείας αποτρέπουν την υπερθέρμανση των επαναφορτιζόμενων μπαταριών ιόντων λιθίου
• Απροβλημάτιστη φόρτιση τη νύχτα
• Προστατέψτε τις επαναφορτιζόμενες μπαταρίες ιόντων λιθίου από την υγρασία, τη θερμότητα και το κρύο

Τι πρέπει να προσέχετε κατά τη φόρτιση των επαναφορτιζόμενων μπαταριών ιόντων λιθίου

Η υπόθεση ότι οι επαναφορτιζόμενες μπαταρίες πρέπει να φορτίζονται πλήρως μετά την αγορά, δεν ισχύει πλέον για τις σύγχρονες επαναφορτιζόμενες μπαταρίες ιόντων λιθίου. Ωστόσο, θα πρέπει να γνωρίζετε ορισμένα σημεία, έτσι ώστε οι επαναφορτιζόμενες μπαταρίες σας να έχουν μεγάλη διάρκεια ζωής.

1. Τηρείτε τις βέλτιστες θερμοκρασίες φόρτισης για επαναφορτιζόμενες μπαταρίες ιόντων λιθίου

Μπορείτε να φορτίζετε εύκολα τις επαναφορτιζόμενες μπαταρίες της STIHL σε εύρος +5 έως +40 βαθμών Κελσίου. Η αποθήκευση είναι εφικτή ακόμα και μεταξύ -20 και +50 βαθμών – ωστόσο με περιορισμένη λειτουργικότητα στις οριακές αυτές τιμές.

Πρόσθετη ασφάλεια παρέχουν οι φορτιστές STIHL: Αν η επαναφορτιζόμενη μπαταρία σας έχει υπερθερμανθεί μετά από παρατεταμένη χρήση, η διαδικασία φόρτισης ξεκινά μόνο αφού επιτευχθεί μια συγκεκριμένη θερμοκρασία.

 2. Αποφύγετε τις ακραίες θερμοκρασίες στις επαναφορτιζόμενες μπαταρίες ιόντων λιθίου

Για την προστασία και τη σωστή φόρτιση των επαναφορτιζόμενων μπαταριών ιόντων λιθίου, δεν πρέπει να τοποθετούνται πάνω στη θέρμανση. Διότι οι πολύ υψηλές αλλά και οι πολύ χαμηλές θερμοκρασίες μπορεί να είναι επιβλαβείς για τις επαναφορτιζόμενες μπαταρίες – συνεπώς θα πρέπει να τηρείτε πάντοτε το επιτρεπόμενο εύρος θερμοκρασίας.

Συνιστάται η φόρτιση των επαναφορτιζόμενων μπαταριών σε κανονική θερμοκρασία δωματίου ή σε μέτριες εξωτερικές θερμοκρασίες.

3. Δεν απαιτείται παρατεταμένη φόρτιση στις επαναφορτιζόμενες μπαταρίες ιόντων λιθίου

Οι σύγχρονες επαναφορτιζόμενες μπαταρίες ιόντων λιθίου πρέπει να φορτίζονται μόνο έως το 80% πριν από την πρώτη χρήση – αυτό διαρκεί από μισή έως τεσσεράμισι ώρες, ανάλογα με την επαναφορτιζόμενη μπαταρία.

Η θερμοκρασία μιας επαναφορτιζόμενης μπαταρίας επηρεάζει την παρεχόμενη ποσότητα ενέργειας;

Ένας μύθος λέει ότι μια επαναφορτιζόμενη μπαταρία πρέπει να τοποθετείται στη θέρμανση κατά τη φόρτιση. Σύμφωνα με αυτή τη θεωρία, η ηλεκτρική δραστηριότητα αυξάνεται λόγω της παροχής θερμότητας, κάτι που προστατεύει την επαναφορτιζόμενη μπαταρία κατά τη φόρτιση και παρατείνει τη διάρκεια ζωής της. Μια εντελώς εκφορτισμένη επαναφορτιζόμενη μπαταρία λέγεται μάλιστα ότι μπορεί να ενεργοποιείται πάλι σύντομα με τη θέρμανση, καθώς μόνο μια ζεστή επαναφορτιζόμενη μπαταρία μπορεί να έχει παρέχει όλα τα αποθέματα ενέργειάς της. Σήμερα, γνωρίζουμε ότι αυτή η θεωρία όχι μόνο είναι λανθασμένη, αλλά και ότι βλάπτει την επαναφορτιζόμενη μπαταρία.

Κατά τη φόρτιση και την εκφόρτιση, τα ιόντα μετακινούνται πρακτικά από το ένα ηλεκτρόδιο στο άλλο – ανάλογα με την κατεύθυνση του ρεύματος. Εάν η επαναφορτιζόμενη μπαταρία θερμανθεί υπερβολικά, τα σωματίδια επιταχύνονται και το υλικό αποσυντίθεται – μειώνοντας τη διάρκεια ζωής της. Η υπερθέρμανση της επαναφορτιζόμενης μπαταρίας μπορεί στη χειρότερη περίπτωση να προκαλέσει τη δημιουργία εύφλεκτων αερίων. Η επαναφορτιζόμενη μπαταρία αχρηστεύεται. Γενικά, σας συμβουλεύουμε να τηρείτε πάντοτε το επιτρεπόμενο εύρος θερμοκρασίας της επαναφορτιζόμενης μπαταρίας.

Πόσο επικίνδυνη είναι η φόρτιση μιας επαναφορτιζόμενης μπαταρίας για μεγάλο χρονικό διάστημα;

Η θέρμανση μιας επαναφορτιζόμενης μπαταρίας κατά τη φόρτιση είναι φυσιολογική και δεν αποτελεί λόγο ανησυχίας. Οι επαναφορτιζόμενες μπαταρίες υψηλής ποιότητας της STIHL είναι προστατευμένες από υπερθέρμανση και, σε κάθε περίπτωση, είναι αβλαβείς. Μόλις φορτιστεί η επαναφορτιζόμενη μπαταρία, η φόρτιση τερματίζεται αυτόματα, έτσι ώστε να μη χρειάζεται να ανησυχείτε για τη φόρτιση της επαναφορτιζόμενης μπαταρίας για μεγάλο χρονικό διάστημα. Μεγαλύτερο κίνδυνο έχουν οι απομιμήσεις και οι τροποποιήσεις. Οι επαναφορτιζόμενες μπαταρίες ενδέχεται να εκραγούν από την υπερβολική ανάπτυξη θερμότητας.

Εάν μια επαναφορτιζόμενη μπαταρία υπερβεί το επιτρεπόμενο εύρος θερμοκρασίας της κατά ένα πολλαπλάσιο, προκύπτει μια αυτοενισχυμένη εξωθερμική χημική αντίδραση, ένα «thermal runaway» ή «θερμική διέλευση». Η ανάπτυξη θερμότητας μέσα στην επαναφορτιζόμενη μπαταρία αυτοεγκλωβίζεται και τήκει τον πυρήνα της επαναφορτιζόμενης μπαταρίας.

Γεγονός είναι ότι: Ο κίνδυνος πυρκαγιάς από τις επαναφορτιζόμενες μπαταρίες εξακολουθεί να είναι ένα θέμα που απασχολεί πολλούς χρήστες. Με τις σύγχρονες επαναφορτιζόμενες μπαταρίες της STIHL είστε πάντα ασφαλείς.

Ποια πλεονεκτήματα προσφέρουν τα προϊόντα με επαναφορτιζόμενες μπαταρίες ιόντων λιθίου της STIHL;

Τα προϊόντα επαναφορτιζόμενης μπαταρίας υψηλής ποιότητας της STIHL προσφέρουν πολλά πλεονεκτήματα, όπως χαμηλό κίνδυνο πυρκαγιάς στις επαναφορτιζόμενες μπαταρίες ιόντων λιθίου, βέλτιστη προστασία από βαθιά εκφόρτιση και παρακολούθηση της θερμοκρασίας χάρη στο αποτελεσματικό σύστημα διαχείρισης μπαταρίας.

Μέγιστα πρότυπα ασφαλείας για τις επαναφορτιζόμενες μπαταρίες ιόντων λιθίου STIHL

Για να αποτραπεί η υπερφόρτιση και η υπερβολική ανάπτυξη θερμότητας, για τις επαναφορτιζόμενες μπαταρίες STIHL τοποθετούνται μόνο κυψέλες ιόντων λιθίου που πληρούν τις υψηλότερες απαιτήσεις ασφαλείας.
Τόσο οι επαναφορτιζόμενες μπαταρίες όσο και οι φορτιστές της STIHL διαθέτουν μηχανισμούς προστασίας που αποτρέπουν την υπερφόρτιση και την ανάπτυξη ισχυρής θερμότητας.

Επιτήρηση της θερμοκρασίας από ένα σύστημα διαχείρισης μπαταρίας

Έτσι κάθε μεμονωμένη κυψέλη που τοποθετείται σε μια επαναφορτιζόμενη μπαταρία παρακολουθείται από ένα σύστημα διαχείρισης μπαταρίας. Ένας ενσωματωμένος αισθητήρας μετρά τη θερμοκρασία στο πιο ζεστό σημείο στο εσωτερικό της επαναφορτιζόμενης μπαταρίας – εάν η θερμοκρασία είναι πολύ υψηλή, η διαδικασία φόρτισης διακόπτεται.

Χαμηλός κίνδυνος πυρκαγιάς στις επαναφορτιζόμενες μπαταρίες ιόντων λιθίου

Για τις σύγχρονες επαναφορτιζόμενες μπαταρίες ιόντων λιθίου, ο κίνδυνος πυρκαγιάς είναι πολύ χαμηλός. Για αυτό φροντίζει, μεταξύ άλλων, το ενσωματωμένο σύστημα διαχείρισης μπαταρίας. Με αυτό τον τρόπο αποτρέπεται η υπερφόρτιση και, κατά συνέπεια, η έντονη ανάπτυξη θερμότητας.

Βέλτιστη προστασία από βαθιά εκφόρτιση

Το ηλεκτρονικό σύστημα των επαναφορτιζόμενων μπαταριών ιόντων λιθίου τις θέτει αυτόματα σε κατάσταση ηρεμίας, όταν δεν χρησιμοποιούνται για μεγάλο χρονικό διάστημα. Αυτό προστατεύει από την επιβλαβή βαθιά εκφόρτιση.

Ελάχιστες απώλειες χωρητικότητας

Η STIHL χρησιμοποιεί για όλα τα προϊόντα επαναφορτιζόμενης μπαταρίας σύγχρονες κυψέλες ιόντων λιθίου, οι οποίες δεν χρειάζεται να φορτιστούν πλήρως πριν από την πρώτη χρήση και είναι έτοιμες για χρήση ήδη μέσα σε λίγες ώρες. Ο λόγος: Η αυτοεκφόρτιση των επαναφορτιζόμενων μπαταριών STIHL είναι αμελητέα μικρή – παρατηρείται μόνο μία έως τρία τοις εκατό απώλεια χωρητικότητας ανά έτος.

Χωρίς φαινόμενο μνήμης

Στις επαναφορτιζόμενες μπαταρίες ιόντων λιθίου δεν υπάρχει φαινόμενο μνήμης. Το φαινόμενο μνήμης είναι μια απώλεια χωρητικότητας επαναφορτιζόμενων μπαταριών νικελίου-καδμίου (NiCd) λόγω μερικής εκφόρτισης. Η επαναφορτιζόμενη μπαταρία απομνημονεύει εδώ την κατανάλωση ενέργειας και με τον καιρό, αντί της αρχικής, παρέχει μόνο τη χωρητικότητα που είχε χρησιμοποιηθεί προηγουμένως.

Για τη βέλτιστη αποθήκευση των επαναφορτιζόμενων μπαταριών ιόντων λιθίου συνιστούμε θερμοκρασία περιβάλλοντος περίπου 20 βαθμών. Κατά κανόνα μπορείτε να αποθηκεύετε τις επαναφορτιζόμενες μπαταρίες μεταξύ -20 και +50 βαθμών – ωστόσο, σε αυτές τις οριακές τιμές μπορεί να επηρεαστούν αρνητικά η λειτουργία και η διάρκεια ζωής. Γι’ αυτό σας συνιστούμε να αποθηκεύετε σωστά τις επαναφορτιζόμενες μπαταρίες ιόντων λιθίου.

Η ένδειξη φόρτισης στην επαναφορτιζόμενη μπαταρία STIHL

Οι τέσσερις LED στην επαναφορτιζόμενη μπαταρία εμφανίζουν την κατάσταση φόρτισης, αλλά ενδέχεται επίσης να υποδεικνύουν βλάβες του μηχανήματος ή της επαναφορτιζόμενης μπαταρίας. Απλώς πατήστε για αυτό το πλήκτρο της επαναφορτιζόμενης μπαταρίας. Οι LED ανάβουν με πράσινο χρώμα για περίπου πέντε δευτερόλεπτα και, στη συνέχεια, εμφανίζουν την κατάσταση φόρτισης. Εάν αναβοσβήνει μόνο μία LED πράσινη, αυτό υποδεικνύει χαμηλή φόρτιση.

Όταν η επαναφορτιζόμενη μπαταρία είναι συνδεδεμένη στον φορτιστή, οι πράσινες LED εμφανίζουν επίσης την κατάσταση φόρτισης (αν δεν ανάβει καμία LED, η διαδικασία φόρτισης έχει ολοκληρωθεί). Αν οι LED ανάβουν ή αναβοσβήνουν με κόκκινο χρώμα, υπάρχει βλάβη:

^{Η ένδειξη LED της επαναφορτιζόμενης μπαταρίας ενημερώνει για την κατάσταση φόρτισης ή για βλάβες.}

ΠΗΓΗ: STIHL

Αναδημοσίευση από STIHL.gr

Η ελιά είναι ανθεκτική στην ξηρασία, αλλά ανταποκρίνεται σε μεγάλο βαθμό στην παροχή νερού με οποιαδήποτε μέθοδο. Τα αρδευόμενα δέντρα τείνουν να παράγουν υψηλότερες αποδόσεις, ενώ το ενοχλητικό φαινόμενο της παρενιαυτοφορίας μπορεί να μετριαστεί μέσω ενός ορθολογικού και καλά σχεδιασμένου συστήματος άρδευσης. Γενικά, τα ελαιόδεντρα που καλλιεργούνται για ελαιόλαδο χρειάζονται λιγότερη άρδευση από ό,τι αυτά που καλλιεργούνται για επιτραπέζιες ελιές. Ωστόσο, πρέπει να προσέξουμε να μην αρδεύσουμε υπερβολικά τα δέντρα. Η παραγωγή ελαιολάδου βελτιστοποιείται μεταξύ 40 και 70% ETc (εξατμισοδιαπνοή καλλιέργειας). Η υψηλότερη παραγωγή βρίσκεται στο υψηλότερο σημείο αυτού του εύρους. Η καλύτερη ποιότητα λαδιού βρίσκεται στο κάτω άκρο. Γενικά, η υπερβολική άρδευση αυξάνει το κόστος καλλιέργειας, προάγει την περιττή φυτική ανάπτυξη και ανάπτυξη ζιζανίων, μπορεί να προκαλέσει έκπλυση θρεπτικών συστατικών, μπορεί να μειώσει την ανθοφορία και αυξάνει το κόστος κλαδέματος.

Η ελιά λοιπόν σε γενικές γραμμές δε χρειάζεται πολύ νερό. Χρειάζεται κάποια ποσότητα νερού στοχευμένα σε κάποια κρίσιμα στάδια, καθώς η υπερβολική άρδευση φέρνει μόνο προβλήματα. Η άρδευση στην ελιά θεωρείται απαραίτητη γενικά σε νεαρά δέντρα, αλλά και σε κάποιες βρώσιμες ποικιλίες ελιάς, των οποίων η τιμή αυξάνεται κατακόρυφα αν ο παραγωγός επιτύχει μεγάλο μέγεθος καρπού. Για παράδειγμα, η τιμή στην Καλαμών στην κλάση 100 τεμάχια ανά κιλό είναι σχεδόν τετραπλάσια από ότι για τα 350 τεμάχια ανά κιλό. Επομένως, εκεί η άρδευση είναι σχεδόν απαραίτητη ειδικά σε κάποια στάδια πριν τη συγκομιδή, έτσι ώστε να πάρουμε όσο το δυνατόν περισσότερες ελιές στις “ακριβές” κλάσεις. Στις υπόλοιπες περιπτώσεις, το δέντρο της ελιάς έχει αποδείξει ότι μπορεί να παράξει μια μέτρια ποσότητα μόνο και μόνο εκμεταλλευόμενο τις βροχές, καθώς βλέπουμε ότι ακόμα και στις νοτιότερες περιοχές της χώρας (π.χ. Κρήτη) αρκετοί είναι αυτοί που καλλιεργούν ξερικά. Παρόλα αυτά, αν αποφασίσουμε τελικά να αρδεύσουμε ειδικά σε κάποια κρίσιμα στάδια, το δέντρο φυσικά θα το εκμεταλλευτεί έτσι ώστε να δώσει περισσότερη και κάποιες φορές ποιοτικότερη παραγωγή, καθώς και να είναι μακροπρόθεσμα πιο υγιές και εύρωστο. Αυτός είναι ο λόγος που αρδεύεται το 70% των καλλιεργούμενων εκτάσεων ελιάς παγκοσμίως. Αντιθέτως, στη χώρα μας έχουμε κατά πλειοψηφία μη αρδευόμενες καλλιεργούμενες εκτάσεις ελιάς.

Με την άρδευση ρυθμίζεται αποτελεσματικά το άνοιγμα των στοματίων των φύλλων. Επίσης με την άρδευση παρατηρείται αυξημένη διαφοροποίηση των οφθαλμών και άρα υψηλή άνθηση και καρπόδεση που θα προσφέρει υψηλή απόδοση. Επιπλέον μειώνεται το φαινόμενο της παρενιαυτοφορίας και προωθείται η επετειοφορία με αποτέλεσμα ο ελαιώνας μας να είναι παραγωγικός κάθε χρόνο. Ακόμα, με την άρδευση οι βλαστοί αυξάνονται φυσιολογικά και οι καρποί είναι μεγαλύτεροι σε μέγεθος και λείοι. Αν και το ποσοστό του ελαιόλαδου / βάρος καρπού είναι μικρότερο, απ’ ότι σε ένα ξερικό ελαιώνα, συνολικά παρατηρείται υψηλότερη παραγωγή.

H ισορροπημένη άρδευση λοιπόν ευνοεί τη βλάστηση, ανθοφορία και καρποφορία των ελαιόδεντρων. Ξηρικά η ελιά καλλιεργείται συνήθως σε περιοχές με βροχοπτώσεις που υπερβαίνουν ετησίως τα 450 χιλιοστά βροχής. Ακόμα και αν συνολικά σε ετήσια βάση μπορεί να υπάρχουν αρκετές βροχοπτώσεις στην περιοχή μας (π.χ. 500 ή 600 mm), οι βροχοπτώσεις αυτές δεν είναι ομοιόμορφα κατανεμημένες. Έτσι, σε πολύ κρίσιμα στάδια της ανάπτυξης που αναφέρονται παρακάτω, μπορεί το δέντρο μας να μείνει “ακάλυπτο” από πλευράς υδατικών αναγκών, κάτι που έχει άμεσες συνέπειες στην παραγωγή μας.

Υπάρχουν κάποιες περίοδοι κατά τις οποίες απαιτείται η ύπαρξη του νερού, καθώς αν αυτό δεν επαρκεί έχουμε αρνητικές επιπτώσεις στα δέντρα μας και την παραγωγή τους. Στη χώρα μας, κατά μέσο όρο την περίοδο από Φεβρουάριο μέχρι τον Ιούνιο πραγματοποιούνται κάποιες κρίσιμες διεργασίες για το ελαιόδεντρο, όπως η διαφοροποίηση των οφθαλμών, η άνθηση, η καρπόδεση και η αύξηση των βλαστών. Η μη ικανοποίηση υδατικών αναγκών του δέντρου σε αυτό το στάδιο μπορεί να επιφέρει μειωμένη διαφοροποίηση οφθαλμών, μειωμένη άνθηση και κατά συνέπεια μειωμένη καρπόδεση, και άρα μικρότερη παραγωγή. Από την άλλη μεριά οι μικρότερες απαιτήσεις σε νερό που έχει η ελιά όσο και αν φαίνεται περίεργο είναι την περίοδο από μέσα Ιουλίου μέχρι και τέλη Αυγούστου. Μπορούμε να ελαχιστοποιήσουμε την εφαρμογή νερού από το στάδιο σκλήρυνσης του πυρήνα (περίπου τον Ιούλιο) έως και το τέλος Αυγούστου, χωρίς να υπάρχει σχεδόν καμία επίδραση στην παραγωγή (ελεγχόμενη ελλειμματική άρδευση).

Ένα παράδειγμα για να καταλάβουμε την ομοιόμορφη κατανομή του νερού και το τι προβλήματα μπορεί να δημιουργήσει η ανομοιομορφία είναι το εξής: Έστω ότι έχουμε έναν ελαιώνα ο οποίος βρίσκεται σε περιοχή όπου βρέχει αρκετά συχνά την περίοδο του χειμώνα αλλά έχουμε έλλειψη βροχοπτώσεων κατά την περίοδο από μέσα Μαρτίου μέχρι και τον Απρίλιο. Ο παραγωγός θα δει τις ελιές του να είναι γεμάτες άνθη αλλά τον χειμώνα που θα πάει για να συγκομίσει η παραγωγή θα είναι αρκετά πιο κάτω από την αναμενόμενη. Αυτό θα έχει συμβεί  γιατί την περίοδο της ανθοφορίας δεν είχαμε επαρκείς ποσότητες νερού και έτσι είχαμε μεγάλο ποσοστό ατελών ανθέων και μειωμένη διαφοροποίηση οφθαλμών. Συνεπώς, η ανομοιομορφία στην κατανομή των βροχοπτώσεων είναι ένα σημαντικό πρόβλημα ειδικά σε εδάφη με χαμηλή υδατοϊκανότητα (εδάφη που δεν κρατούν το νερό, όπως συμβαίνει με τα αμμώδη εδάφη). Σε αυτές τις περιπτώσεις, η άρδευση από τη μεριά του ελαιοπαραγωγού σε κάποια στάδια κρίνεται αναγκαία για μια υψηλή παραγωγή.

Όπου είναι απαραίτητο γενικά, συνιστάται άρδευση πριν από την έναρξη της ανθοφορίας, διότι η άρδευση κατά την περίοδο ανθοφορίας μπορεί να οδηγήσει σε έκπλυση της ποσότητας αζώτου που έχουμε ρίξει στο έδαφος.

Το φθινόπωρο, από το Σεπτέμβριο έως και τη συγκομιδή, αν το δέντρο έχει στη διάθεσή του επαρκείς ποσότητες νερού, μεγαλώνει αρκετά τους βλαστούς βοηθώντας σε μια καλή παραγωγή την επόµενη χρονιά. Στους καρπούς ολοκληρώνεται ο σχηµατισµός του λαδιού και ο καρπός αποκτά το μέγιστο δυνατό μέγεθος με την απορρόφηση νερού. Αν το φθινόπωρο δεν υπάρχει αρκετό νερό, οι καρποί συρρικνώνονται και αυτό δημιουργεί πολλά προβλήματα. Αντίθετα, με αρκετή υγρασία στο έδαφος τον Σεπτέμβριο έως τη συγκομιδή παράγεται αρκετό ελαιόλαδο και καλής ποιότητας.

Απαραίτητο πριν ξεκινήσουμε οποιαδήποτε σκέψη για άρδευση είναι να πάρουμε στα χέρια μας μία ανάλυση εδάφους. Η ανάλυση εδάφους σε συνδυασμό με συζήτηση με τον γεωπόνο της περιοχής μας θα μας υποδείξει αν χρειάζεται άρδευση, σε τι συχνότητα, σε ποια χρονικά σημεία, αλλά μπορεί να επηρεάσει ακόμα και τη μέθοδο άρδευσης που θα ακολουθήσουμε. Για παράδειγμα, σε αμμώδη εδάφη που δεν κρατάνε νερό, συνίστανται συχνά ποτίσματα με λίγο νερό και όχι μία φορά με πολύ νερό. Επίσης, δυστυχώς σε αμμώδη εδάφη, το νερό πάει σχεδόν απολύτως κατακόρυφα προς τα κάτω, δεν απλώνεται έτσι ώστε να διαβρέξει έναν μεγάλο όγκο χώματος. Συνεπώς πρέπει να διαβρέχουμε διαφορετικά σημεία σε κάποια απόσταση γύρω από τον κορμό, και όχι μόνο ένα. Στην περίπτωση αυτή, μπορεί μετά από συζήτηση με το γεωπόνο της περιοχής μας να καταλήξουμε ότι χρειαζόμαστε σύστημα με 2 μπεκ 180 μοιρών αντιδιαμετρικά του δέντρου και όχι σύστημα με σταγόνες (σπάνια περίπτωση αλλά μπορεί να συμβεί). Αντιθέτως, σε μέσης σύστασης έδαφος, μπορεί να καλυπτόμαστε άριστα με ένα σύστημα ακόμα και με ένα σταλάκτη ανά δέντρο (υπό προϋποθέσεις).

Καλό είναι να γνωρίζουμε γενικά ότι ήδη από 1,7 μέτρα βάθος και κάτω δεν υπάρχουν κατά κανόνα ενεργά ριζικά τριχίδια για να μπορέσει η ελιά να απορροφήσει νερό. Δυστυχώς, κατά μέσο όρο το ριζικό σύστημα ενός ώριμου δέντρου ελιάς μπορεί να απορροφήσει επαρκώς νερό και θρεπτικά συστατικά σε ένα στρώμα από 1,2 έως και 1,7 μέτρα βάθος, ενώ αντίθετα οι ρίζες που στηρίζουν το δέντρο αλλά δεν απορροφούν νερό μπορούν να φτάσουν πολλά μέτρα βάθος. Αυτό το στοιχείο σε συνδυασμό με τυχόν ελαφριά εδάφη μας δημιουργεί πολλά προβλήματα στο σχεδιασμό του συστήματος άρδευσης.

Επίσης, καλό είναι να γνωρίζουμε ότι οι καρποί των αρδευόμενων δέντρων φτάνουν σε υψηλή κατά κανόνα ελαιοπεριεκτικότητα αργότερα σε σχέση με τους καρπούς των ξηρικών δέντρων. Επίσης, για τα αρδευόμενα δέντρα, η αλλαγή του χρώματος του καρπού από πράσινο σε μαύρο γίνεται πιο σταδιακά. Η περιεκτικότητα σε ελαιόλαδο ως ποσοστό του βάρους των νωπών καρπών τείνει να είναι υψηλότερη φυσικά για τα ξηρικά από ό,τι για τα αρδευόμενα δέντρα, αλλά συνολικά με τη άρδευση έχουμε περισσότερες ελιές μεγαλύτερης μάζας.

Τέλος, πρέπει να γνωρίζουμε ότι σε αυτό το δύσκολο εγχείρημα (να παρέχουμε σε κάθε δέντρο ελιάς τη βέλτιστη ποσότητα νερού στο κατάλληλο χρονικό σημείο) δεν είμαστε μόνοι μας, καθώς έχουμε σύμμαχο την τεχνολογία. Είναι φύσει αδύνατο να μπορέσουμε να επιτύχουμε ορθή άρδευση μόνο εμπειρικά, μόνο με ένστικτο και παρατηρώντας απλώς τα δέντρα ή πιάνοντας το χώμα. Η τεχνολογία μας βοηθά, καθώς στο εμπόριο υπάρχουν πολλές συσκευές (για παράδειγμα μετρητές υγρασίας εδάφους) που μπορούν να μας δώσουν με ασφάλεια κάποιες απαραίτητες μετρήσεις επί τόπου. Με ένα κόστος της τάξης των 30 ευρώ, μπορούμε να έχουμε μία μικρή συσκευή σε μέγεθος κινητού τηλεφώνου, την οποία μπορούμε να εφαρμόσουμε σε όποιο σημείο του ελαιώνα μας θέλουμε και αυτή μας δίνει ταυτόχρονα θερμοκρασία, υγρασία και pH εδάφους για το συγκεκριμένο αυτό σημείο. Κάτι τέτοιο είναι απολύτως απαραίτητο να το έχουμε πάντα μαζί μας ακόμα και ως ερασιτέχνες καλλιεργητές σε έναν ελαιώνα 30 δέντρων. Φυσικά, ως επαγγελματίες καλλιεργητές εκατοντάδων δέντρων, υπάρχουν πολύ πιο εξελιγμένα συστήματα παρακολούθησης, καταγραφής και ανάλυσης αυτών και άλλων παραμέτρων καθ’ όλη τη διάρκεια της χρονιάς που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε.

Όπως συμβαίνει σε πολλές άλλες καλλιέργειες, υπάρχουν κινητά και ακίνητα συστήματα άρδευσης που χρησιμοποιούνται συνήθως σε ελαιώνες. Τα κινητά συστήματα δεν έχουν κόστος εγκατάστασης, αλλά είναι μεγάλης έντασης εργασίας. Τα ακίνητα συστήματα απαιτούν αρχική επένδυση και έχουν μεγάλο κόστος συντήρησης.

Κατάκλυση

Η άρδευση με κατάκλυση είναι ένα σύστημα που προτιμάται σε εδάφη με κλίση έως 3%. Δυστυχώς δεν προσδίδει ομοιόμορφη και ελεγχόμενη κατανομή του νερού σε όλα τα δέντρα, και γι’ αυτό στις μέρες μας αποφεύγεται.

Αυλάκια

Στην άρδευση με αυλάκια, ένας περιοριστικός παράγοντας είναι η κλίση του εδάφους να μην ξεπερνά το 1%. Τα πλεονεκτήματα της μεθόδου είναι ο απλός σχεδιασμός και η μικρή δαπάνη για την προετοιμασία του εδάφους. Από την άλλη μεριά όμως οδηγεί σε υψηλή και άσκοπη κατανάλωση νερού, σε έκπλυση θρεπτικών συστατικών και σε ανομοιόμορφο πότισμα.

Τεχνητή Βροχή

Η τεχνητή βροχή με μικροεκτοξευτήρες είναι ένας τρόπος να ποτίζουμε διαφορετικά σημεία γύρω από ένα δέντρο αν αυτό είναι απαραίτητο, όπως πχ. σε εδάφη με ποσοστό άνω του 70% σε άμμο όπως αναφέραμε πριν. Η τεχνητή βροχή είναι ένα σύστημα με απλή διαχείριση που δεν απαιτεί ιδιαίτερες δαπάνες. Ωστόσο η επίδραση του αέρα στην κατανομή της βροχής είναι ένας παρεμποδιστικός παράγοντας στην αποτελεσματική άρδευση. Επίσης, ακριβώς επειδή διαβρέχουμε μία μεγαλύτερη επιφάνεια, η τεχνητή βροχή ευνοεί την ανάπτυξη των ζιζανίων, ενώ σε συνδυασμό με δυνατό αέρα ή λάθος τοποθέτηση μπορεί να προκαλέσει τη διαβροχή του κορμού με κίνδυνο την ανάπτυξη ασθενειών.

Στάγδην Άρδευση

Η στάγδην άρδευση (άρδευση με σταλάκτες) χρησιμοποιεί διάτρητους σωλήνες που λειτουργούν με χαμηλή πίεση. Το σύστημα υπερτερεί στην οικονομία και αποτελεσματική χρήση του νερού. Τα πλεονεκτήματά του είναι ότι μπορεί να συνδυαστεί με υδρολίπανση και περιορίζει την ανάπτυξη των ζιζανίων. Όμως όπως και κάθε σύστημα έχει τα μειονεκτήματά του. Μεταξύ αυτών είναι κυρίως το υψηλό κόστος συντήρησης, αλλά και η πιθανότητα να φράξουν οι σταλάκτες, να τρυπήσουν από διάφορους παράγοντες (π.χ. τσίμπημα πουλιών κτλ) και άλλα. Αν αυτό δυστυχώς δεν το αντιληφθεί ο παραγωγός άμεσα, θα επηρεάσει έναν μεγάλο αριθμό δέντρων. Στις μέρες μας, προτιμάται σαν επιλογή το σύστημα των σταγόνων και αρκετοί παραγωγοί -όπως βλέπουμε και στην παρακάτω φωτογραφία- διατηρούν ψηλά τα λάστιχα, έτσι ώστε να μην τους εμποδίζουν στις εργασίες με τον καταστροφέα. Κάποιοι άλλοι παραγωγοί όμως πιστεύουν ότι αυτό είναι λάθος, καθώς όσο και να προσεχτούν τα λάστιχα που είναι ψηλά, κάποια στιγμή θα παρουσιάσουν διαρροές. Κάποιο από το νερό αυτό με τη βοήθεια του αέρα είναι σίγουρο ότι θα καταλήξει στον κορμό του δέντρου, και τότε ξεκινούν τα προβλήματα ασθενειών.

Η υπόγεια στάγδην άρδευση είναι μια χαμηλής πίεσης μέθοδος άρδευσης που μεταφέρει το νερό κατευθείαν στις ρίζες των φυτών μέσω πλαστικών αγωγών εφαρμογής που είναι μόνιμα θαμμένοι στο υπέδαφος. Η επιφάνεια του εδάφους μπορεί να παραμένει στεγνή, ενώ ταυτόχρονα το δέντρο να αρδεύεται. Επιτρέπει στο νερό να διανέμεται ομοιόμορφα ανεξάρτητα από το σχήμα των αρδευόμενων εκτάσεων. Οπωσδήποτε έχει αρκετά μεγάλο κόστος σχεδιασμού, εγκατάστασης αλλά και συντήρησης (ειδικά αν φράξουν οι σταλάκτες), ενώ χρειάζεται πολλή προσοχή στις γεωργικές εργασίες. Από την άλλη όμως παρέχει πολύ στοχευμένη άρδευση με μεγάλη οικονομία νερού.

Με όποιον τρόπο κι αν επιλέξουμε να αρδεύσουμε τον ελαιώνα μας, είναι σημαντικό να θυμόμαστε να αποφεύγουμε την άμεση διαβροχή του κορμού και του εδάφους σε μικρή απόσταση από αυτόν. Αυτό γιατί σ’ αυτήν την απόσταση δεν υπάρχει ενεργό ριζικό σύστημα για να απορροφήσει το νερό που προσφέρουμε στα δέντρα. Επίσης, ο λαιμός των ελαιόδεντρων είναι αρκετά ευαίσθητος σε ασθένειες του εδάφους και μικροοργανισμούς που ευνοούνται από την υγρασία.

Όταν αρδεύουμε πλήρως την ελιά (100% ΕΤc), αφενός μεν δεν κερδίζουμε και πολλά πράγματα σε σχέση με την ελλειμματική άρδευση, αφετέρου ευνοούνται οι βερτισιλλιώσεις, η υπερβολική ανάπτυξη ζιζανίων, καθώς και η ραγδαία αύξηση πληθυσμού διαφόρων εχθρών, με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα τον δάκο.

Όταν αρδεύουμε υπερβολικά, τότε σίγουρα αυξάνεται σημαντικά το κόστος της παραγωγής, αλλά και το κόστος του κλαδέματος σε σημείο που μπορεί να γίνεται ασύμφορη η καλλιέργεια. Επίσης, το υπερβολικό νερό στους καρπούς μπορεί να οδηγήσει σε μειωμένη ποιότητα λαδιού. Τέλος, το παραπανίσιο νερό οδηγεί σε βλαστομανία, δηλαδή σε υπερβολική ανάπτυξη των βλαστών, κάτι που συνεπάγεται σε σκίαση των δέντρων και άρα σε μείωση της φωτοσύνθεσης, με αποτέλεσμα τη μειωμένη καρποφορία την επόμενη χρονιά.

Εδαφοκάλυψη και Χλωρά Λίπανση

Μια άλλη τακτική που ίσως είναι ωφέλιμο να εφαρμόζουμε στον αρδευόμενο ελαιώνα μας είναι η εδαφοκάλυψη. Η τεχνική της εδαφοκάλυψης προστατεύει το έδαφος από την ξηρασία εξαιτίας της εξάτμισης, καθώς και από διάβρωση του εδάφους, καταπολεμώντας παράλληλα και τα ζιζάνια. Μπορεί να εφαρμοστεί με τη χρήση θρυμματισμένων υλικών κλαδέματος καθώς θα βγουν νωπά από τον θρυμματιστή. Θετικά αποτελέσματα έχουν επίσης προκύψει από τη χρήση της χλωρής λίπανσης. Κατάλληλα φυτά που επιλέγονται είναι το έρπον τριφύλλι, ο βίκος, το κτηνοτροφικό κουκί και το κτηνοτροφικό μπιζέλι. Τα φυτά αυτά περιέχουν αζωτοδεσμευτικά βακτήρια που εναποθέτουν άζωτο στο έδαφος. Επίσης, σημαντική θεωρείται και η διατήρηση της αυτοφυούς χλωρίδας (π.χ. οξαλίδα). Πολλές φορές ασκεί ανασταλτική δράση στα ζιζάνια.

Συμπέρασμα

Γίνεται λοιπόν σαφές πως η άρδευση της ελιάς είναι μια καλλιεργητική τεχνική που αν γίνει χωρίς μελέτη, διασταύρωση στοιχείων και συζήτηση με τον γεωπόνο της περιοχής μας, είναι σίγουρο ότι θα κάνει περισσότερο κακό παρά καλό στα δέντρα μας. Όταν όμως γίνεται μετά από ενδελεχή έρευνα και συλλογή στοιχείων -όχι γενικά αλλά συγκεκριμένα για τον ελαιώνα μας- μπορεί όντως να προσφέρει υψηλότερη και ποιοτικότερη παραγωγή, ενώ μπορεί να συμβάλλει στην υγεία και μακροημέρευση των δέντρων μας, καθώς τα καθιστά πιο ανθεκτικά απέναντι σε ασθένειες και πάσης φύσεως στρες.

Βιβλιογραφία

1. http://www.fao.org/land-water/databases-and-software/crop-information/olive/en/
2. https://www.frontiersin.org/articles/10.3389/fpls.2019.01243/full
3. «Ελαιοκομία», Ιωάννης Ν. Θεριός, Εκδόσεις Γαρταγάνη, Θεσσαλονίκη 2015
4. https://www.aua.gr/roussos/Roussos/pdf/Printing%20Lessons/Olive/6-Irrigation.pdf
5. «Επισκόπηση των τρόπων άρδευσης με έμφαση στην υπόγεια στάγδην άρδευση», Διπλωματική Εργασία Αθανασιάδου Βασιλική, Κονσούλα Αθανασία, Μπατσούκα Ασπασία, Θεσσαλονίκη 2007
6. «Ελιά»,  Δρ. Ειρήνη Καρατάσιου, Δρ. Ηλίας Κάλφας, Αμερικανική Γεωργική Σχολή, Θεσσαλονίκη 2018